και με κέφι κακό...
Έτσι περνούν τα ήσυχα απογεύματα, καθώς αδιαφορείς αν θα χωρέσεις να περάσεις απ' το στενό κατώφλι της σκέψης σου. Καθισμένος σταυροπόδι μ' ένα τσιγάρο πρέκταση του χεριού σου, με φάτσα ένα βιβλίο που απέτυχε να φιλοξενήσει τα μάτια σου στιγμές που ούτε διανοείσαι να λυγίσεις τη σιωπή...που λογαριάζεις πως η παρουσία ανθρώπων γύρω σου θα έπαιζε στο θεατράκι της καρδιάς και του μυαλού σου ρόλο επικουρικό, το ρόλο ηλεκτρομαγνητικού θορύβου με φόντο ένα ανυπόφορο τραγούδι που ακούγεται τυχαία στο ραδιόφωνο...
<< Home