"απόψε φοβάμαι πολύ...
από: Areth @ 3/09/2008 12:55:00 π.μ.
4
σχόλια
Les soucis graves
“Πρέπει να διαλέξω τι απεχθάνομαι – ή το όνειρο, που η ευφυΐα μου μισεί, ή τη δράση, που η ευαισθησία μου αποστρέφεται. Ή τη δράση για την οποία δε γεννήθηκα, ή το όνειρο για το οποίο κανείς δε γεννήθηκε.” F. P.
Κυριακή, Μαρτίου 09, 2008
παλιά γραφτά
- Γ.Σ., Κηφισιά, 7 Σεπτέμβρη 1926
- "sad here with ourselves in between us..."
- "...It's then I'll uproot the red, red rose, and p...
- "...and fade out..."
- "πώς κοιμάσαι...;"
- "take that damn pipe out of your mouth,..."
- "catch me if i fall..."
- "...Ἀπὸ τόσο μικρὴ ἀγάπη βγαίνει ἕνας κυνηγός•
- συν. από: "...τετράγωνη ξανά..."
- "...τετράγωνη ξανά..."
4 Comments:
Πρόκειται για κάποιο παιχνίδι ή στοίχημα;! Μήπως θα 'πρεπε να σε διακρίνω και να σ' αναγνωρίσω κάπου μέσα στο πλήθος των ταξιδιωτών της φωτογραφίας;! :-) Ανοιξιάτικες καλημέρες!
Υ.Γ.: 1) Άμα σε δει κάποιο αδέσποτο σκυλί στον ύπνο του, θα 'ναι γιατί, περνώντας δίπλα του κάποια ευλογημένη στιγμή, ξαφνικά το χάιδεψες τόσο τρυφερά, όσο κανείς μέχρι τότε... :-) Έν' απρόσμενο κ' αιφνίδιο απαλό χάδι από το πουθενά, σα μάννα εξ ουρανού, μπορεί να επισκέπτεται συχνά - πυκνά τα όνειρά μας... Και, τ' άλλο πρωί, η απουσία του να μας παιδεύει και να μας τυραννά με τη νυχτερινή του, μεθυσμένη παραίσθηση...
2) Ελόγου μου, πάλι, προβλέπω ότι θα δω απόψε στον ύπνο μου την οπτασία της Μάρθας να μου τραγουδάει... ακαπέλωτη (α καπέλα) "μόλις ο γρήγορος βίος κοπάσει", την ώρα που, καθώς θ' ανοίγει το στόμα της, έν' αηδονάκι θα κρατάει το ίσο ή θα συνοδεύει σε δεύτερο πλάνο, τιτιβίζοντας μ' ενθουσιασμό μέσ' απ' τη φωλιά του, που 'πλεξε με τις χορδές της...
3) Κι αυτή η σεφερική, ελπίζω κ' εύχομαι όχι κι... ενΆρετη, δημόσια ομολογία (: "Είμαι ένα άρρωστο ζώο.") τσακίζει κόκκαλα... Όπως κι αυτές οι φλόγες αιωνιότητας, που υψώνονται, για να μας γλείψουν με το νιογέννητο τρεμόπαιγμα του αυγινού φωτός...
Τελικά, μας τις φύλαγες μαζεμένες τις εκπλήξεις σου!!! :-)
Δεν με ξέρεις αλλα σε διαβάζω.
Μια καλησπέρα λοιπόν και να σου πω ότι κανεις δεν ξέρει να γράφει όταν γεννιεται και το πρωτο πράγμα που κάνει είναι να κλαίει. Αλλα ο ανθρωπος είναι φτιαγμένος για θαυματα, για μεγάλες ανατροπες, και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απο ένα φωτεινο όνειρο που ανασαινει κάτω από το βάρος της καθημερινοτητας και που είναι η φωνη της ελπίδας. Ενεσεις οξυγονου για το όνειρο η ομορφια αυτου του κόσμου που είναι η μονη εξαλλου που μπορει να τον σώσει. Η ομορφια κρυμμενη σε ένα ταξιδι με πλοιο για τα νησια. Κρατα την ομορφια μέσα σου, στα ονειρα σου, στα κειμενα σου που ομορφαινουν και τη δική μου οθονη και μη φοβασαι κανέναν.
πότε φεύγουμε για τα νησιά είπες;
την καλημέρα μου
Σάκη μου, δεν είναι παιχνίδι, η Μάρθα ως την άλλη πέμπτη στο μετρό, σπεύσατε, τα κόκκαλα κυριολεκτουν, δεξί χέρι πάνω, κυριολεξία. Ήρθε άνοιξη,ε; Στο προάστειό μου τη νύχτα που γυρνάω σπίτι μυρίζει βρεγμενα φύλλα. Κάτι δεν πάει καλά.
aredhel, πόσο ανασαίνει αυτό το όνειρο, που αυτό το βάρος κάθεται στο στέρνο του, κι αυτός ο πόνος σε θρέφει, όχι σε άνθρωπο, σε κάτι άλλο, σε θρέφει κι έπειτα σε κατοικεί, και πώς να ζήσει αυτό το όνειρο και πώς να σκιάζει το φόβο...
τέλσον, θα άκουσες πολύ καθαρά ότι -όχι τυχαία- δεν είπα απολύτως τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home