<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Κυριακή, Μαρτίου 09, 2008

"απόψε φοβάμαι πολύ...




απόŒ: Areth @ 3/09/2008 12:55:00 π.μ.   4 σχόλια

4 Comments:

Κυριακή, Μαρτίου 09, 2008 9:54:00 π.μ., Blogger Sakis είπε...

Πρόκειται για κάποιο παιχνίδι ή στοίχημα;! Μήπως θα 'πρεπε να σε διακρίνω και να σ' αναγνωρίσω κάπου μέσα στο πλήθος των ταξιδιωτών της φωτογραφίας;! :-) Ανοιξιάτικες καλημέρες!

Υ.Γ.: 1) Άμα σε δει κάποιο αδέσποτο σκυλί στον ύπνο του, θα 'ναι γιατί, περνώντας δίπλα του κάποια ευλογημένη στιγμή, ξαφνικά το χάιδεψες τόσο τρυφερά, όσο κανείς μέχρι τότε... :-) Έν' απρόσμενο κ' αιφνίδιο απαλό χάδι από το πουθενά, σα μάννα εξ ουρανού, μπορεί να επισκέπτεται συχνά - πυκνά τα όνειρά μας... Και, τ' άλλο πρωί, η απουσία του να μας παιδεύει και να μας τυραννά με τη νυχτερινή του, μεθυσμένη παραίσθηση...

2) Ελόγου μου, πάλι, προβλέπω ότι θα δω απόψε στον ύπνο μου την οπτασία της Μάρθας να μου τραγουδάει... ακαπέλωτη (α καπέλα) "μόλις ο γρήγορος βίος κοπάσει", την ώρα που, καθώς θ' ανοίγει το στόμα της, έν' αηδονάκι θα κρατάει το ίσο ή θα συνοδεύει σε δεύτερο πλάνο, τιτιβίζοντας μ' ενθουσιασμό μέσ' απ' τη φωλιά του, που 'πλεξε με τις χορδές της...

3) Κι αυτή η σεφερική, ελπίζω κ' εύχομαι όχι κι... ενΆρετη, δημόσια ομολογία (: "Είμαι ένα άρρωστο ζώο.") τσακίζει κόκκαλα... Όπως κι αυτές οι φλόγες αιωνιότητας, που υψώνονται, για να μας γλείψουν με το νιογέννητο τρεμόπαιγμα του αυγινού φωτός...

Τελικά, μας τις φύλαγες μαζεμένες τις εκπλήξεις σου!!! :-)

 
Κυριακή, Μαρτίου 09, 2008 6:00:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

Δεν με ξέρεις αλλα σε διαβάζω.
Μια καλησπέρα λοιπόν και να σου πω ότι κανεις δεν ξέρει να γράφει όταν γεννιεται και το πρωτο πράγμα που κάνει είναι να κλαίει. Αλλα ο ανθρωπος είναι φτιαγμένος για θαυματα, για μεγάλες ανατροπες, και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο απο ένα φωτεινο όνειρο που ανασαινει κάτω από το βάρος της καθημερινοτητας και που είναι η φωνη της ελπίδας. Ενεσεις οξυγονου για το όνειρο η ομορφια αυτου του κόσμου που είναι η μονη εξαλλου που μπορει να τον σώσει. Η ομορφια κρυμμενη σε ένα ταξιδι με πλοιο για τα νησια. Κρατα την ομορφια μέσα σου, στα ονειρα σου, στα κειμενα σου που ομορφαινουν και τη δική μου οθονη και μη φοβασαι κανέναν.

 
Δευτέρα, Μαρτίου 10, 2008 12:21:00 μ.μ., Blogger τέλσον είπε...

πότε φεύγουμε για τα νησιά είπες;

την καλημέρα μου

 
Κυριακή, Μαρτίου 16, 2008 11:34:00 μ.μ., Blogger Areth είπε...

Σάκη μου, δεν είναι παιχνίδι, η Μάρθα ως την άλλη πέμπτη στο μετρό, σπεύσατε, τα κόκκαλα κυριολεκτουν, δεξί χέρι πάνω, κυριολεξία. Ήρθε άνοιξη,ε; Στο προάστειό μου τη νύχτα που γυρνάω σπίτι μυρίζει βρεγμενα φύλλα. Κάτι δεν πάει καλά.

aredhel, πόσο ανασαίνει αυτό το όνειρο, που αυτό το βάρος κάθεται στο στέρνο του, κι αυτός ο πόνος σε θρέφει, όχι σε άνθρωπο, σε κάτι άλλο, σε θρέφει κι έπειτα σε κατοικεί, και πώς να ζήσει αυτό το όνειρο και πώς να σκιάζει το φόβο...

τέλσον, θα άκουσες πολύ καθαρά ότι -όχι τυχαία- δεν είπα απολύτως τίποτα.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home