<![CDATA[
<body><script type="text/javascript">
function setAttributeOnload(object, attribute, val) {
if(window.addEventListener) {
window.addEventListener('load',
function(){ object[attribute] = val; }, false);
} else {
window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; });
}
}
</script>
<div id="navbar-iframe-container"></div>
<script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script>
<script type="text/javascript">
gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() {
if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) {
gapi.iframes.getContext().openChild({
url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843',
where: document.getElementById("navbar-iframe-container"),
id: "navbar-iframe",
messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER,
messageHandlers: {
'blogger-ping': function() {}
}
});
}
});
</script>
]]>
«…να πω τραγούδια θλιβερά και παραπονεμένα.»
Οι μπάμπες απ’ τον Παρακάλαμο μοιρολογάνε με τα μάτια κλειστά και τα πρόσωπα χαρακωμένα. Ανεβαίνουν στη σκηνή, μετράνε τον άνεμο, ζυγιάζονται με τον αέρα και βαστιούνται απ’ τους ώμους να κρατάει η μία την άλλη. Σε πραγματικό χώρο και χρόνο, σε πραγματική διάσταση, που μπορείς να την πιάσεις με τα χέρια σου γυμνά. Φωνές που ανοίγουν το δρόμο τους μες στον αέρα, μία μία στην αρχή, κάπου πριν ξεχυθούν και πάρουν το δρόμο να φύγουν ενώνονται γροθιά, τσαμπουκαλεμένη οδύνη. Κύματα από υλικό αλήθειας, απροσποίητης και ανεπιτήδευτης. Τις κοιτάμε απορημένοι. «Σας περιμένω όλους στα μέρη μου. Καλά να φυώ. Τόσους που έθαψα.» λέει η κυρα-Φρόσω. Ύστερα σηκώνει το λεβεντανάστημά της και μας γυροφέρνει έναν συρτό με το δεξί της χέρι να χαϊδεύει τον αέρα. 83ών ετών. Το περασμένο Σάββατο στο θέατρο Πέτρας έγινε ένα γλέντι.
2 Comments:
ακούγεται έκτακτο! (όσο το δυνατόν κυριολεκτικά)
φαντάζομαι είναι αυτό που περιγράφεται
εδώ: http://www.polyphonic.gr/nea.htm
13 Ιουλίου, απ' ότι βλέπω, κάτι παρόμοιο, αν και πρέπει να ήταν από αυτά που δεν επαναλαμβάνονται
το ότι παραπέμπεις με την περιγραφή σου σε πουλιά, πολύ μου άρεσε!
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι σίγουρη για το τί θα συμβεί στις 13. Έτσι όπως το βλέπω στο λινκ που δίνεις όμως ακούγεται πολύ διαφορετικό απ'την προηγούμενη συναυλία. Αυτό είναι φυσικό βέβαια εφ'όσον δεν μιλάμε για πολυφωνία αποκλειστικά, τουτέστιν άλλη συναυλία.
Το κλίμα πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορώ να το μεταφέρω, άσε που μάλλον έχει να κάνει με το δέκτη, ό,τι κι αν πω, άλλος μπορεί να βαριόταν ή να πέθαινε στο γέλιο ή απλά να κρύωνε.
υ.γ.:ούτε που το κατάλαβα ότι φωτογράφιζα πουλιά,θα έπρεπε να το έκανα τελείως ασυναίσθητα, γιατί χρειάστηκε να το ξαναδιαβάσω για να δω τί εννοείς, δεν έχεις άδικο βέβαια:)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home