"...πολλές φορές προσπάθησα μα αυτά τα γαμημένα..."

Αγόρασα ωτοασπίδες και κοιμάμαι πλέον μια χαρά. Δεν ακούω τη βροχή αλλά το πρωί ξυπνάω και αυτό σημαίνει πως έχω κοιμηθεί. Χωρίς να κρύβω τα ξυπνητήρια κάτω από τα στρώματα και μέσα στα ντουλάπια μην ακούω τα δευτερόλεπτα. Οι περιοδικοί ήχοι με οδηγούν στην παράνοια.
Αγόρασα πλέον ωτοασπίδες και κοιμάμαι μια χαρά χωρίς να χρειάζομαι τη βροχή για νανουρητό. Αυτό σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω τον ήχο της, όμως κοιμάμαι˙ ότι κοιμάμαι, όμως δεν την ακούω.

Δε χωράς πουθενά πάει να πει έχεις κάτι που τα δεδομένα δεν το χωράνε. Πάει να πει παίρνεις το καπέλο σου και φεύγεις για το εκεί που θα φτιάξεις για να σε χωράει. Τότε φεύγεις για νίκη. Κι είναι αλλιώς.
Δε χωράς τίποτα είναι άλλο πράμα. Είναι ο τρύπιος κουβάς που του ρίχνουν μέσα κι αυτός είναι όλο άδειος. Που, κι αν τον μπάζουν μέσα χαριστικά, πάντα καταφέρνει να απολυθεί. Τότε φεύγεις μαθαίνοντας να είσαι λίγος.