<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Πέμπτη, Μαρτίου 20, 2008

Κάθε βράδυ βλέπω κάποια ταινία που με κάνει και κλαίω. Έπειτα, καθώς τα μάτια τρέχουν, τρέχω να προλάβω τα αισθήματα που ξεχύνονται, γιατί φοβάμαι πως σιγά σιγά παύω να αισθάνομαι ειλικρινά. Ζέστη, μονάχα επίπλαστη, μονάχα στα ψέματα. Ύστερα πρέπει να κλείσω τα παραθυρόφυλλα. Η ησυχία, η ύπαρξη, ταπεινωμένη στο ακατάδεχτο προσκέφαλο.

απόŒ: Areth @ 3/20/2008 02:16:00 π.μ.   6 σχόλια

6 Comments:

Πέμπτη, Μαρτίου 20, 2008 5:47:00 μ.μ., Blogger τέλσον είπε...

τι είδες χθές;

 
Πέμπτη, Μαρτίου 20, 2008 11:31:00 μ.μ., Blogger kiara είπε...

το σκέφτομαι όλο και πιο συχνά...

 
Παρασκευή, Μαρτίου 21, 2008 9:25:00 μ.μ., Blogger Σικελια είπε...

έχω αυτόν τον φόβο, πως η συνήθεια μπορεί κάποια στιγμή να με οδηγήσει στην απάθεια. και με κοιτάω βαθιά μέσα από τον καθρέφτη για να δω μέχρι πού φτάνει η αλήθεια μου.

 
Σάββατο, Μαρτίου 29, 2008 3:32:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

...όταν με άφησε
λα λα λα λα ...

Δ.

 
Τετάρτη, Απριλίου 16, 2008 12:15:00 π.μ., Blogger Despoina Chatzipavlidou είπε...

πάει καιρός που έβλεπα κάθε βράδυ μια ταινία. καμιά φορά έκλαιγα και γώ. τώρα βλέπω την ζωή στην ζωή και καμια φορά σε κάποιες αναρτήσεις... να συνεχίσεις :)

 
Πέμπτη, Απριλίου 17, 2008 10:18:00 π.μ., Blogger kiara είπε...

χάθηκες παιδάκι μου!!! Άντε! Πέρασε λίγο κι απο δω!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home