"abrazos rotos"

Υπέκυψε στο κρεβάτι ντυμένη τα ρούχα της, εξοντωμένη από τους θανάτους της ημέρας. Δεν έδωσε σημασία στο φιόγκο που έδενε το φόρεμα πίσω από τη μέση της. Μόνο το χάραμα κατάλαβε πόσο πολύ την ενοχλούσε αυτός ο δύστροπος κόμπος. Μόνο στο πρώτο φως της μέρας ένιωσε πόσο λάθος είχε κάνει. Τότε θυμήθηκε το παραμύθι με την πριγκίπισσα και το μπιζέλι, όταν όλοι θα ζούσαν καλά κι εμείς καλύτερα.