<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 04, 2010

Έχει σιχαθεί η ψυχή μου αυτό το κυνηγητό των αξιολογικών κρίσεων.
Την αναγωγή του σε επιστήμη.
Ο αυτεπάγγελτος μαλάκας σπεύδει σε γνωμοδότηση.
Κάποτε -παλιά- το ανεχόμουν,
είχε -ίσως- και κάποια σκοπιμότητα,
σα να είχαμε κληθεί να χτίσουμε κάποιο άγουρο ήθος.

Τα πιτσιρίκια της γάτας στον κήπο μαθαίνουν κυνήγι
παίζοντας με την άτυχη ακρίδα.
Έπειτα σαστίζουν, δεν ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν.

Κι εμείς σα να βιάζουμε κάποια φιλοκαλία
και αγνοείται το manual με τις οδηγίες χρήσης.

3 Comments:

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 06, 2010 2:47:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ο αυτεπάγγελτος μαλάκας... Κάποιο άγουρο ήθος... Άτυχη ακρίδα... Ιδού τρεις αξιολογικές κρίσεις σε μόλις δέκα αράδες...

Επειδή τείνω να συμπεράνω, ότι οι αξιολογικές κρίσεις είναι -εκτός από κάποτε ολισθηρές κι επικίνδυνες-, μάλλον και αναπόφευκτες για τους ανθρώπους, προσωπικά, τουλάχιστον, νομίζω πως δε μου μένει τίποτ' άλλο, παρά να προσπαθώ, όταν αναγκάζομαι από τις περιστάσεις ή υποκύπτω στον σχετικό... πειρασμό, να τις εκφέρω αμερόληπτα κι απροσωπόληπτα, δηλ., εντέλει, όσο γίνετ' έντιμα, φιλότιμα κι ευσυνείδητα, έστω κι αν χωρεί, πράγματι, πολλή συζήτηση για το ηθικό περιεχόμενο αυτής της, ούτως ή άλλως, αξιολογικά φορτισμένης, ''ευσυνειδησίας''...

Καλημέρα, Αρετή! Καλή βδομάδα!

Σάκης

 
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 06, 2010 2:59:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

Α, και κάτι ακόμα, όχι λιγότερο σημαντικό, νομίζω: η ανάρτηση περιέχει, ήδη, μιαν, ας την αποκαλέσω, έμμεση, αλλά σαφή ''θεμελιώδη'' αξιολόγηση, η οποία αποτελεί και αιτία της εγγενούς αντινομίας/αντίφασης του σχολιαζόμενου κειμένου και περιέχεται στην ακόλουθη πρόταση: ''Είναι καλή/επιθυμητή/ευκταία/ενάρετη/θαυμαστή/επαινετή/χριστιανική κ.λπ. η αποχή από την εκφορά αξιολογικών κρίσεων''...

Σάκης (και πάλι)

 
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 06, 2010 11:03:00 π.μ., Blogger Areth είπε...

Σάκη,
διαπραγματευόμαστε το μετ'ευτελείας και κατά τα άλλα δηλώνουμε με το σώμα μας βουτηγμένοι στην αξιολόγηση με ερωτηματικά απορίας, αμηχανίας και κόπωσης. Εξ ου η αντίφαση εγγενής του κειμένου ή, όπως θα λεγε και ο τομ ( http://www.youtube.com/watch?v=BWVqeH0Dja4 ), το κηνυγητό της ουράς μας μας βασίζει αυτό το κείμενο στο αίσθημα "έχει σιχαθεί η ψυχή μου κ.δ.σ." μπλα μπλα μπλα, τη στιγμή που κι αυτό γυρεύει να αυτομολήσει επιθυμώντας διακαώς να βαφτιστεί στην κολυμβήθρα των καλών προθέσεων μπλα μπλα μπλα

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home