<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 18, 2010

16/2

Έχω γίνει φυτό στην τηλεόραση αυτές τις ημέρες. Ευκαιριακές παλιννοστήσεις στην οικογενειακή γυάλα με αρχή, μέση και τέλος, γλυκόπικρη νοσταλγία, επάνοδος με την αυθάδεια της δύναμης της παρουσίας, έπειτα ματαίωση, πακετάρισμα, δάκρυα-σιωπή και πολλή τηλεόραση στο ενδιάμεσο.

Στο μέρος που μένω εδώ κι ενάμισο χρόνο δε βλέπω τηλεόραση. Για την ακρίβεια η μικρή τηλεόραση που κέρδισε ο πατέρας μου σε μια λαχειοφόρο είναι εκτός πρίζας. Αυτές τις μέρες έχουν πονέσει τα μάτια μου μπροστά στην τηλεόραση. Έφαγα πολύ, είπα πολλά ανούσια πράγματα, φάνηκα προς στιγμήν γενναία, πως θα ανταπεξέλθω τάχα, μα η αλήθεια είναι πως αυτο το σπίτι είναι ένα πραγματικό ναρκοπέδιο.

Στο ίδιο τετράδιο που γράφω, λίγες σελίδες νωρίτερα βρήκα μια ημερολογιακή καταχώρηση του απρίλη του '07, πιο πίσω άλλη μία του '05. Θυμήθηκα εκείνο που λέει κάπου ο ποιητής, ώσπου να γυρίσω σελίδα είμαι κάποιος άλλος ή κάπως έτσι, δε θυμάμαι, τον μνημονεύω συχνά τελευταία μετά από πολύ καιρό τον ποιητή, σε καλό να μας βγει, λέμε τώρα.

Στο κουτί του cheap & chic ψάχνοντας τα βραστά ρόλλεϋ ανεπίδοτα γράμματα απελπιστικής εφηβικής αγάπης που νόμιζα πως είχα ξεφορτωθεί, ευχετήριες κάρτες, εγκάρδιες καταθέσεις που σου υπενθυμίζουν τα λάθη χωρίς να διασφαλίζουν ασφαλώς την a priori τακτοποίηση δυνητικών παραπτωμάτων.

Έχω μια εκπληκτική ικανότητα να περιχαρακώνω ένα χώρο ατομικής δραστηριοποίησης αποκόπτωντας τους άλλους. Θεωρώ πως αυτή η αυτιστική συμπεριφορά είναι ένδειξη κάποιας υφέρπουσας, αν όχι ηπίως εκδηλούμενης στον κοινωνικό περίγυρο, ψυχασθένειας.

Ένα σκυλί αλυχτάει τρεις και μισή χαράματα.

Η μοναξιά φοβάται μόνο τον άνθρωπο δίπλα σου. Το ξέρω.

Αυτό το ιστολόγιο έκλεισε.

6 Comments:

Σάββατο, Φεβρουαρίου 20, 2010 1:15:00 π.μ., Blogger τέλσον είπε...

...μαλακία...

 
Κυριακή, Φεβρουαρίου 21, 2010 1:36:00 μ.μ., Blogger trelo_bifteki είπε...

nothing's gonna stop me from floating.

 
Τρίτη, Φεβρουαρίου 23, 2010 11:38:00 μ.μ., Blogger Μαρία είπε...

Μην πεις έκλεισε για πάντα!

 
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 25, 2010 6:50:00 μ.μ., Blogger Pegasus είπε...

bad habits die hard...

@->--

 
Κυριακή, Φεβρουαρίου 28, 2010 8:00:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

Δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς το γιατί, αλλά βλέποντας αυτό το ιστολόγιο να μ' αποχαιρετά, δοκίμασα την απογοήτευση που νιώθει κανείς, όταν, χωρίς οίκτο ή επιείκεια, οι συρόμενες πόρτες του βαγονιού του ηλεκτρικού κλείνουν απότομα, όσο και περιπαιχτικά, μπροστά του, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να δρασκελίσει το κατώφλι τους, κι ο τελευταίος συρμός του προγράμματος των δρομολογίων ξεμακραίνει, αφήνοντάς τον μόνο του στην αποβάθρα να δαιμονίζεται με τη ρημάδα την τύχη του...

Σάκης

Υ.Γ.: 1) Συντάσσομαι με τη Μαρία, από πάνω...
2) Για να παραφράσω έναν στίχο, νομίζω, του Τριπολίτη, η κατάθλιψη ''πουλάει χιλιάδες φύλλα'', αλλά δεν είναι ανίκητη...

 
Τετάρτη, Απριλίου 07, 2010 8:15:00 π.μ., Blogger thas είπε...

Γεια σου Αρετή. Κι ευχαριστώ για τα χρόνια της ορατής-αόρατης συντροφιάς. Και πάλι εδώ είμαστε, όποτε...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home