<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe", messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER, messageHandlers: { 'blogger-ping': function() {} } }); } }); </script>

Παρασκευή, Νοεμβρίου 26, 2010

"λιγάκι κρέμα φράουλα"

Ο Αντώνης είναι ένα μέτρο κι ένα μίλκο. Τρέχει και ίπταται στον αέρα και τους πολεμάει όλους με τα μολύβια του. Πέφτει και χτυπάει χωρίς όμως να κλαίει κάθε φορά. Κάνει σαματά για να φάει το κίντερ έκπληξη κι όταν ανοίγει το δώρο του βαριέται και το παρατάει. Απλώνει τα μικροσκοπικά του χέρια για να με αγκαλιάσει και ακουμπάει το κεφάλι του στην κοιλιά μου για να του αγοράσω τυρόπιτα, έπειτα το ξεχνάει. Έχει τις πιο γυριστές βλεφαρίδες και χαμογελάει πονηρά. Σήμερα δεν ήρθε ούτε να με αποχαιρετίσει και από Δευτέρα φυσικά δε θα με θυμάται.

απόŒ: Areth @ 11/26/2010 07:11:00 μ.μ.   4 σχόλια

4 Comments:

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 01, 2010 5:52:00 μ.μ., Blogger kiara είπε...

η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων...

 
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 13, 2010 8:52:00 μ.μ., Anonymous PsyxiatroZ είπε...

Κάθε τόσο όμως μου υπενθυμίζεις ασυνείδητα γιατί απολαμβάνω τις μελαγχολικές σου σκέψεις...

 
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 13, 2010 9:48:00 μ.μ., Blogger Areth είπε...

zvyk, καθόλου μνήμη, παρόν.

γιατρέ μου, δε σας εννοώ. θέλετε ένα χαπάκι;

 
Τρίτη, Δεκεμβρίου 14, 2010 8:56:00 μ.μ., Anonymous PsyxiatroZ είπε...

...με ένα μόνο δεν νομίζω να γίνει δουλειά!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home