"λιγάκι κρέμα φράουλα"

Ο Αντώνης είναι ένα μέτρο κι ένα μίλκο. Τρέχει και ίπταται στον αέρα και τους πολεμάει όλους με τα μολύβια του. Πέφτει και χτυπάει χωρίς όμως να κλαίει κάθε φορά. Κάνει σαματά για να φάει το κίντερ έκπληξη κι όταν ανοίγει το δώρο του βαριέται και το παρατάει. Απλώνει τα μικροσκοπικά του χέρια για να με αγκαλιάσει και ακουμπάει το κεφάλι του στην κοιλιά μου για να του αγοράσω τυρόπιτα, έπειτα το ξεχνάει. Έχει τις πιο γυριστές βλεφαρίδες και χαμογελάει πονηρά. Σήμερα δεν ήρθε ούτε να με αποχαιρετίσει και από Δευτέρα φυσικά δε θα με θυμάται.