"...και το ταξίδι σαν άγριο φίδι..."

Η Αθηνά λέει ότι κάθε που κάποιος φεύγει το κουτάκι που καταλάμβανε στην καρδιά μας μένει στη θέση του, ακέραιο και άδειο. Καταλαμβάνει κενό χώρο, σχηματίζονται εικόνες και ουσίες πρόσωπων με κενά.
Ο θάνατος των σχέσεων θανατώνει τους εαυτούς που μπλέχτηκαν εκεί μέσα. Κι εγώ τρέμω ότι αύριο μπορεί να πεθάνω ή να γίνει πόλεμος ή να με στείλουν στην εξορία ή στη φυλακή και να ‘ναι τόσα πολλά που οριστικά πια δεν θα'χουν ειπωθεί. Το ενδεχόμενο με πανικοβάλλει.
Εσύ πώς θα το άντεχες;