"...όσο όταν στέκομαι στα πόδια μου μετά από μεθύσι..."

Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι εκείνος που θα ξαναβρεί τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη. Εμείς, δεν μπορεί, θυμόμαστε ακόμη τί δώσαμε. Εκείνος θα θυμάται μονάχα τί κέρδισε από την κάθε του προσφορά. Τί μπορεί να θυμάται μια φλόγα; Α θυμηθεί λιγότερο απ’ ό, τι χρειάζεται, σβήνει, α θυμηθεί λίγο περισσότερο απ’ ότι χρειάζεται, σβήνει. Να μπορούσε να μας διδάξει, όσο ανάβει, να θυμόμαστε σωστά. Εγώ τελείωσα, να γινότανε τουλάχιστο να αρχίσει κάποιος άλλος από κει που τέλειωσα εγώ.

Γ. Σεφέρης,
"Ο κ. Στρατής Θαλάσσινός περιγράφει έναν άνθρωπο"