<![CDATA[
<body><script type="text/javascript">
function setAttributeOnload(object, attribute, val) {
if(window.addEventListener) {
window.addEventListener('load',
function(){ object[attribute] = val; }, false);
} else {
window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; });
}
}
</script>
<div id="navbar-iframe-container"></div>
<script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script>
<script type="text/javascript">
gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() {
if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) {
gapi.iframes.getContext().openChild({
url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843',
where: document.getElementById("navbar-iframe-container"),
id: "navbar-iframe",
messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER,
messageHandlers: {
'blogger-ping': function() {}
}
});
}
});
</script>
]]>
"τάχα δεν έχεις καταλάβει...."
Δεν ξέρω το πώς, αυτό το τραγούδι με ρίχνει πάντα σε ακαταλαβίστικα κλαμματάκια. Δεν καταλαβαίνω καν τι λέει. Η ποιήτρια, ο Βασίλης, το σαξόφωνο ή η δεύτερη της Γαλάνη στο δεύτερο ρεφραίν...Δεν καταλαβαίνω τίποτα.ΑΡΤΕΜΙΣΔε θα σε βάλω εγώ ποτέ να μαγειρέψεις,θα 'μαι κοντά σου μοναχά σαν με γυρέψειςμετά θα φεύγω πάλι να μ'επιθυμείςΔε θα κρατήσω μαύρη τσάντα στο γραφείο,ένα φτερό γυπαετού θα έχω λοφίοστη λεγεώνα της πιο ένδοξης τιμήςΆρτεμις, θεά των κοριτσιών, φόβιζέ με μ'ασημένιο τόξοΑπ' τις ψευτονίκες των αντρώνκι απ' τη θλίψη που χουννα 'μαι απ' όξω.Δε σ' έχω δίπλα μου για να 'χω να ζηλεύωπέτα τα πέπλα σου στα δάση που χορεύωνα σε λατρέψω όλη νύχτα σαν φρουρόςΜε τις δερμάτινες, τις βρώμικές μου μπότεςέσπασα μέσα μου και είδωλα και πόρτεςνα σ'αγκαλιάσω σαν το χώμα καθαρόςΆρτεμις, θεά των κοριτσιών, φόβιζέ με μ'ασημένιο τόξοΑπ' τις ψευτονίκες των αντρώνκι απ' τη θλίψη που χουννα 'μαι απ' όξω.Δήμητρα Γαλάνη-Λίνα Νικολακοπούλου
2 Comments:
γιατί έχεις καταλάβει αυτό;;
Πάλι,
ένα τίποτα, μια λέξη, ένας ήχος,
φτάνει
για να ξανάρθουνε ξανά
αυτά που νόμιζες πως είχανε πεθάνει
φτάνει.
Μια μυρωδιά βασιλικού από παράθυρα ανοιγμένα
φτάνει
για να με πάνε πάντα εμένα
οχτώ χρονών στην εξοχή
πίσω απ’ το σπίτι του επιστάτη
πίσω απ’ τον ίσκιο μιας ελιάς
να μπω στου φόβου το παλάτι
Φτάνει
μ’ αυτόν το φόβο να περνάω τη ζωή μου
πάντα, πάντα εκεί, πάντα, πάντα εκεί…
10 "ακαταλαβίστικα κλαματάκια" σε 1...
...για ρώτα σήμερα να μάθουμε ;ρ
Μ.
εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα._
Δημοσίευση σχολίου
<< Home