"ζευγάρια να σαλτέρνουν απ'τις ταράτσες..."
-Τζουλιάνα, πες μου, τί προθέσεις έχεις;
Τί θες να κάνεις;
-Τίποτα.
-Μα είναι παράλογο.
-Ανώφελο να ασχολείσαι μ’ εμένα. Αυτό κάνουν όλοι τελευταία. Πάω σε γιατρούς και μου μιλάνε για μένα…αλλά όταν μένω μόνη δε νιώθω καλά. Δεν το αντέχω πια. Τα έχω κάνει όλα για να επανενταχτώ στην πραγματικότητα…όπως λένε στην κλινική. Θα έλεγε κανείς ότι έχω πετύχει. Έχω καταφέρει μέχρι και να γίνω μια άπιστη σύζυγος.
-Δεν πρέπει να σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα, Τζουλιάνα.
-Βέβαια, φτάνει να μην τα σκέφτομαι. Ωραίο συμπέρασμα. Υπάρχει κάτι τρομερό μέσα στην πραγματικότητα…και δεν ξέρω τί είναι. Κανείς δε μου λέει. Ούτε κι εσύ δεν μπόρεσες να με βοηθήσεις, Κοράντο.
Τί θες να κάνεις;
-Τίποτα.
-Μα είναι παράλογο.
-Ανώφελο να ασχολείσαι μ’ εμένα. Αυτό κάνουν όλοι τελευταία. Πάω σε γιατρούς και μου μιλάνε για μένα…αλλά όταν μένω μόνη δε νιώθω καλά. Δεν το αντέχω πια. Τα έχω κάνει όλα για να επανενταχτώ στην πραγματικότητα…όπως λένε στην κλινική. Θα έλεγε κανείς ότι έχω πετύχει. Έχω καταφέρει μέχρι και να γίνω μια άπιστη σύζυγος.
-Δεν πρέπει να σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα, Τζουλιάνα.
-Βέβαια, φτάνει να μην τα σκέφτομαι. Ωραίο συμπέρασμα. Υπάρχει κάτι τρομερό μέσα στην πραγματικότητα…και δεν ξέρω τί είναι. Κανείς δε μου λέει. Ούτε κι εσύ δεν μπόρεσες να με βοηθήσεις, Κοράντο.
από: Areth @ 12/02/2007 11:37:00 μ.μ.
7
σχόλια
7 Comments:
Άραγε πού τελειώνει η δική μου πραγματικότητα και πού ξεκινά η πραγματική πραγματικότητα... αν υπάρχει... ή μήπως είναι απλά η δική τους...
Υπέροχο Τίποτα. Από τους καλύτερους τίτλους και από τους καλύτερους δίσκους στην Ελλάδα. Ελπίζω να έχεις ακούσει και τις Ανάσες των Λύκων. Η συνέχειά του μετά από 15 χρόνια. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Δε θα αλλάξουν ποτέ όπως φαίνεται. Απομένει μόνο να εκφράζουμε την αδυναμία μας μπροστά τους. Εμείς, τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών μας...και πάλι απ'την αρχή.
Δ.
chiara,
ξέρεις τί φταίει για όλα αυτά, έτσι; η τηλεόραση βέβαια(γκντουπ!).
Δ.,
οι ανάσες των λύκων είναι ένα αριστούργημα. αριστούργημα. αριστούργημα. ενάργεια και πρωταρχικότητα. δεν ξέρω τί άλλο να πω.
(υ.γ:άσε μου, αν θες, το όνομά σου ολόκληρο να ξέρω πώς να σε φωνάζω.)
φώναξέ με Δέντρο που καίγεται, φώναξέ με Δύση που χάνεται, φώναξέ με μοιραία Διαστροφή
(ή απλά Δημήτρη)
Δημήτρη, η νύχτα Δεν.
σημ.: η υπέροχη Monica Vitti από το υπέροχο Deserto rosso του Michelangelo Antonioni.
Σε ευχαριστώ που μου ανοίγεις κι άλλες πόρτες (τρύπες) στην ψυχή. Τι φωνή! Αυτό δικό σου. Και η νύχτα ίσως...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home