<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007

"κι ούτε τα λάθη τους δε θα'ναι πια..."


Έρχονται πια οι μέρες που δικάζουν
θα μετρηθούν τα ποσοστά μας
και θα τα βρούμε όλα μπροστά μας
δεν το φοβάμαι ούτε το θέλω
μα δεν υπάρχουν λαγοί μες στο καπέλο
τώρα θα δούμε τα λεφτά μας τί αγοράζουν

Και τα παιδιά που χάσανε την μπάλα
που δεν τους βγαίνουν τα όνειρά τους
βλέπουν να χάνεται η στεριά τους
και δεν το θέλουν και φοβούνται
πως όλα τώρα θα ’ναι λίγα και μικρά
κι ούτε τα λάθη τους δεν θα ’ναι πια μεγάλα

Κι αν όλα βγουν αληθινά δεν θα χαρώ ούτε θα κλάψω
και δεν θα πω στο είχα πει
δεν ξέρω πώς ούτε γιατί
χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θα ανάψω




υ.γ.: οι μέρες που δικάζουν από εδώ,
οι μέρες που δικάζουν από εδώ.

4 Comments:

Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007 11:40:00 π.μ., Blogger kiara είπε...

Επιτρέπεται συνειρμικά να το συνδέσω με τη φράση κάτω από τον τίτλο του μπλογκ σου;...:)

 
Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007 6:08:00 μ.μ., Blogger τέλσον είπε...

καλό μου, θα έβαζα το χέρι μου στην φωτιά πως αυτό θα μπορούσε να είναι δικό σου...

ελπίζω όλα καλα.

 
Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007 3:05:00 π.μ., Blogger Pegasus είπε...

το 'χουμε ξανασυζητήσει στο παρελθόν (πολύ παρελθόν)... αριστούργημα...

 
Σάββατο, Νοεμβρίου 03, 2007 12:16:00 μ.μ., Blogger Sakis είπε...

Είμαι έτοιμος και πρόθυμος να λογοδοτώ και να πληρώνω για τα λάθη μου, μικρά και μεγάλα... Έτσι, δε με φοβίζουν οι (όποιοι) δικαστές... Αρκεί να 'ν' ακριβοδίκαιοι κ' επιεικείς, όσο εκάστοτε ταιριάζει, κατά την αγαθή τους κρίση, πάντοτε... Γιατί, και οι κρίνοντες, κρίνονται... Άλλωστε, την ενοχή μου, την γνωρίζω καλά... Κι ούτε ζητώ χάρες... Η ακριβοδικία αφορά πιο πολύ την επιμέτρηση της εκάστοτε αρμόζουσας ποινής, ενόψει, ιδίως, της βαρύτητας των σφαλμάτων και της προσωπικότητας του κρινομένου... Κι ας λέει ο Γκάτσος, αν δεν κάνω λάθος, -ή μήπως ο Χατζιδάκις; Δεν είμαι πρόχειρος αυτή τη στιγμή-, ότι:
''[...] Μέσα στη ζωή ποτέ μη ζητάς
να βρεις, ποιος είναι ο δικαστής.
Να περπατάς και πάντα να κοιτάς,
που θα πας να κρυφτείς. [...]''...

Υ.Γ.: 1) Το τραγούδι, όπως κι οι δημιουργοί και συντελεστές του, εξαιρετικοί! Ευχαριστούμε πολύ! :-)
2) Επιτέλους, σε ξαναβρίσκω, μετά την κατάρρευση και το ξανα-στήσιμο του υπολογιστή μου! :-)

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home