"Οh mon cher compagnon de silence..."
..., εκείνα που αγάπησα δεν μπορεί να μου τα πάρει κανείς. Επαναλαμβάνω διαρκώς αυτή τη φράση για να μη φοβάμαι τόσο.
Όμως ξέρω πως δεν είναι αλήθεια.
Όμως ξέρω πως δεν είναι αλήθεια.
από: Areth @ 8/17/2007 04:29:00 μ.μ.
16
σχόλια
16 Comments:
Κι όμως, είναι αλήθεια... Κανείς δε μπορεί να πάρει από μέσα σου εκείνα που αγάπησες, αν δεν τ' αποδιώξεις ή δεν τα αποβάλλεις εσύ η ίδια απ' την καρδιά σου... Άλλωστε, μερικά πρόσωπα και πράγματα μπορούν να ξεριζωθούν απ' την καρδιά μας, μόνο μαζί μ' αυτήν, γιατί έχουν γίνει συστατικά της μέρη με το διάβα του καιρού... Απλώς, ενδέχεται, εκείνα που αγάπησες εσύ, να τ' αγαπήσανε ή να τ' αγαπούν παράλληλα κι άλλοι...
Καλό βράδυ, compagnon de silence!
απαγορεύεται αυτό Σάκη, όλα κι όλα!
:Ρ
μα πόσο εγωιστές είμαστε οι άνθρωποι...θέλουμε αγαπώντας κάποιον μόνον εμείς να αγαπά και μόνο εμάς κι έτσι να έχουμε αυξημένη εξουσία πάνω του,
ένα παιχνίδι εξουσίας οι ανθρώπινες σχέσεις...καλά τα λεγε ο Νίτσε!!!
η αληθινή αγάπη όμως είναι -πιθανότατα- η απελευθέρωση από όλο αυτό...
σε νιώθω...
Διευκρινίζω, ότι, στο πιο πάνω σχόλιό μου, εννοούσα, πως η αγάπη, ως ψυχικό γεγονός, είναι κάτι σαφώς διακεκριμένο από τα ''αντικείμενά'' ή τ' ''αποθησαυρίσματά'' της... Δηλαδή, πιο απλά, κανείς, Αρετή, δεν μπορεί να σου απαγορέψει να αγαπάς ή να σου επιβάλλει να μην αγαπάς κάτι, έστω κι αν αυτό δεν σου ανήκει ακόμα και, απλώς, ονειρεύεσαι να το αποχτήσεις... Όσο για τους ανθρώπους, κανείς δεν ανήκει κανενός... Κι όλοι ανήκουμε εξ αδιαιρέτου στη φθορά και τη λήθη... Καλό σ/κ! :-)
σιχαίνομαι να σου λέω πως έχεις δίκιο, απόλυτο δίκιο...
ο έρωτας προξενεί τεράστιο φόβο ...να φοβάσαι το "ναι" και το "όχι" , οχι το ίδιο ...μα το ίδιο απίστευτα πολύ.. είναι πραγματικά φρικώδες... το να μην έχεις την παραμικρή πολυτέλεια για μιαν άρνηση ....για μια αδιαφορία ...για ένα πρόσχημα.. για μια τοσοδούλα μεθόδευση ...
μα μπροστά να είναι μια απίστευτη αδυναμία που με ένα μικρό μπλε φωτάκι γίνεται τεράστια δύναμη ...
ναι είμαι σίγουρη ..το φωτάκι ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΕ ...
ανδριάνα
Μα δεν μπορεί να στα πάρει κανείς!
Μπορεί να σε πονέσουνε. Μπορεί να θέλεις σχεδόν να ευχηθείς να μην τα είχες αγαπήσει. Μα ό,τι γράφεται σε αυτό που ονομάζουμε ψυχή δεν σβύνεται ποτέ. Κι ο πόνος, ο φόβος, η σιωπή φανερώνουν πως είναι ακόμα εκεί.
εκείνα που αγάπησα μπορούν να μου τα πάρουν όλοι. αν τα αγαπήσουν περισσότερο. εκείνα που με αγάπησαν όμως, κανείς.
η λήθη τα παίρνει όλα...
για όποιον μπορεί να ξεχάσει, ανώνυμε/η 2
ανώνυμε/η 1 συμφωνώ! αλλά είναι λάθος να εκμεταλλευόμαστε την αγάπη των άλλων, δεν είναι;
κική,
η αγάπη δε δίνει τίποτα, παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει από πουθενά, παρά μόνο από τον εαυτό της. Η αγάπη δε θέλει να κατέχει και δε θέλει να κατέχεται. γιατί στην αγάπη η αγάπη είναι αρκετή.
Κ.Gibran
συμφωνώ ότι δεν είναι παντα εφικτή.... η λήθη είναι πολυτέλεια ...
ανδριανα
Τα λόγια είναι πάντα καινούργια. Δεν έχουν ηλικία, πατρίδα, οικογένεια. Ζουν ερήμην μας, γι’ αυτό δε φθείρονται, δε γερνούν. Όταν τα έχεις, τα έχεις για πάντα. Όταν τα λες, απλώς τα δανείζεις-ενίοτε για χρόνια ή και για μια ολόκληρη ζωή-αλλά παραμένουν δικά σου. Όπως κι εκείνα που άκουσες. Δανεικά είναι. Έχεις δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσεις όσο ο άλλος είναι παρών. Μετά φεύγουν μαζί του.
Σ.Βλαχογιάννη
[έτσι κι η αγάπη]
Χρειάζομαι μια αγκαλιά στα επόμενα 12'...
"...όσοι αγαπούν χάνουν αυτό που τους ανήκει και αποκτούν το δικαίωμα για το καλύτερο...", γραμμένο απ' τον Μιχάλη Δέλτα, στο εξώφυλλο του δίσκου του "Μια Αγάπη Μικρή".
Σάκη μου, sikelia, γίνεται, δε θέλω να γίνω μελό τώρα, αλλά γίνεται, δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά γίνεται. Υποθέτω ότι είναι σαν το φύκο που άφησε φεύγοντας. Στην αρχή τον αγαπούσες, μετά ήθελε όλο πότισμα, στο τέλος ευχόσουν να τον είχε πάρει μαζί του, μετά τον πέταξες απ'το μπαλκόνι και είπες ότι όντως τον πήρε μαζί του.
Ανδριάνα, δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάς, αλήθεια. Αποτάσσομαι. (Τί έγινε με εκείνο το μπλογκ που έλεγες; )
κική, αυτοσχεδιάζεις, έτσι; :Ρ
Είναι ένα είδος εξουσίας αυτοί οι σύνδεσμοι, αυτός ο χώρος που καταλαμβάνει ο άλλος μέσα σου, που μένει κενός και μετά θέλει ανασυγκρότηση ούτως ή άλλως, αλλά με αυτή την έννοια δεν υπάρχει κοινωνικότητα απουσία των συσχετισμών της εξουσίας, έτσι; Δε μιλάμε για αγάπη τότε όμως...
Ανώνυμε_1, εκείνα που σε αγάπησαν είναι εκείνων που σε αγάπησαν, δυστυχώς δεν είναι δικά σου, αν δεν αγαπάς, δεν έχεις δικά σου, αν βρεις τρόπο να ζεις από την αγάπη των άλλων να μου τον πεις κι εμένα, αν μου μάθεις πώς να ζω χωρίς να αγαπάω τότε θα σου φτιάξω θερμική μηχανή που να φέρνει θερμότητα από το ψυχρό στο θερμό σώμα χωρίς δαπάνη ενέργειας.
Ορίστε, τα λέει Στέλλα, δανεικά, επιστρέφονται, τί να εξηγήσω άλλο;
Αρχιμήδη, καλό μου, και 12'' μη σου πω -γαμώ τους δίσκους.
τέλσον, κιάρα, άνθη:
@->--
@->--
Δημοσίευση σχολίου
<< Home