"αυτό το πάρτυ ήταν μια αποτυχία...."
Το χτυπημένο σώμα παγώνει πεδίο τέως παιδικής χαράς. Μνήμες βανδαλιστικών τάσεων ιδεατής βαριοπούλας εντός της στερνικής χώρας. Πολύς ήλιος για ένα άτυχο, ασπρόμαυρο τετρακοσσάρι τέλη απρίλη, παραμονές μεγαλοβδόμαδου, ενενηνταδύο ευρώ για χώμα. Κάνουλες ανοίγουν προς περαιτέρω πλήρωση ή εκκένωση, ποιος ξέρει, πάντως αυθόρμητα, την ώρα εκείνη που οι δυο ανισομεγέθεις ακτίνες του φωτεινού δίσκου δείχνουν ακριβώς στ’ αστέρια. Όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού, ενικός αριθμός. Σσς…
Τα τσουρέκια θέλουν ταπεινοφροσύνη και αφοσίωση, η Μεγάλη Πέμπτη μαύρο κερί, οι σχέσεις των ανθρώπων να μιλάμε, η αγάπη καμιά φορά σιωπή. Μεγάλο Σάββατο ο Τόλης κλειστός, ο Ιπποκράτης το ίδιο, γνωστή μπλόγκερ χέρι χέρι με νεαρό άνδρα στη Θεμιστοκλέους, η Αθήνα στενεύει.
Ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τη σύμπνοια με τη σιωπή τους, γαμώ το κέρατό μου.
Παροπλισμένη. Σταθμός πρώτος: Ελευσίνα.
6 Comments:
...μαζωχτήκαμε πολλές καμένες ψυχές εδωμέσα... σε φιλώ γλυκά δεσποσύνη!
@->>--
κι αν ήταν μια αποτυχία, μια πληγή ακόμα, τα Μεγάλα Σάββατα της ζωής μας εκεί έξω μετρούνται
"...ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή..."
Δ.
πώς το 'χα ξεχάσει αυτό το τραγούδι...
Εδώ ταιριάζει γάντι να τ' ομολογήσω...
''[...] Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους [...]''...
κι επίσης...
"[...]δεν επανδρώνεται αλλιώς ο πυρετός μου[...]"
διαβάζω και ξαναδιαβάζω
θέλω να αφήσω σχόλιο
και μόνο αυτό το απλό μου έρχεται
μου αρέσει
Δημοσίευση σχολίου
<< Home