Κούραση ανείπωτη, παραθυρόφυλλα ανοιχτά, φώτα αναμμένα. Γύρισα στ’ αριστερό μου πλάι ν’ αποκοιμηθώ αγκαλιάζοντας με τα δυο χέρια την καρδιά μη φτερουγίσει και μ’ αφήσει, άκαρδο κτήνος, ανάσκελα με την πληγή να χάσκει ορθάνοιχτη κι εκτεθειμένη.
Les soucis graves
“Πρέπει να διαλέξω τι απεχθάνομαι – ή το όνειρο, που η ευφυΐα μου μισεί, ή τη δράση, που η ευαισθησία μου αποστρέφεται. Ή τη δράση για την οποία δε γεννήθηκα, ή το όνειρο για το οποίο κανείς δε γεννήθηκε.” F. P.
2 Comments:
"Κι άσε τα φώτα αναμμένα..."
(Να δώ πότε θ'αρχίσω να σχολιάζω χωρίς στιχάκια)
"...Oι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα συμβιβασμοί - πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους.
Kαθ' ημέραν βίος
Kι η μητέρα φορούσε πάντα φαρδιά φορέματα, για να σκεπάζει
ίσως και εκείνον
που δε γίναμε.
Mητρικές προβλέψεις.
...................
Kι άξαφνα ανακαλύπτεις σ' ένα άγαλμα όλη τη λησμονιά
ή σ' ένα λόγο αστόχαστο την πιό αληθινή μαρτυρία.
Nύχτα..."-Μικρά Γυμνάσματα Λησμονιάς-
Τ.Λειβαδίτης
...η μικρή;:Ρ
Δημοσίευση σχολίου
<< Home