"γιατί τώρα είναι σπάνιο να ξοφλήσω το δάνειο..."
Λες :
"Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι ακροβασία σε σχοινιά τεντωμένα και κοφτερά, όπου πρέπει να παραμείνουμε χωρίς να να σκεφτόμαστε το δίχτυ από κάτω. Ίσως αυτή η παραμονή είναι που δυσκολεύει τα πράγματα. Στο τσίρκο, ο ακροβάτης περνά από τη μια άκρη στην άλλη και υποκλίνεται για να λάβει το χειροκρότημα του κοινού. Σε μια φιλία δεν υπάρχει κοινό για να ζητωκραυγάσει. Μόνο δυο άνθρωποι και το κενό."
και μετά φεύγεις.
Και πώς να σου ζητήσω να μην φύγεις;
3 Comments:
Πολύ σωστά. Η μόνη απάντηση που μπορεί να περιμένει κάποιος που έχει πει όλα αυτά τα πράγματα είναι "για σύνελθε!".
...όταν το μόνο που θες είναι να φωνάξεις "μείνε" και εκείνος, με ειλικρίνια και σκληρότητα σε αφήνει μόνη πάνω στο σκοινί, να αναρωτιέσαι αν τελικά είναι πιο σοφό απλά να αφεθείς στο κενό. Επειδή, για σένα, αυτό δεν είναι μια παράσταση τσίρκου.
(καθένας με τον πόνο του και γω με τον δικό μου... ωραίο blog Αρετή...).
kai meta feugeis... kiomos den einai krima? den einai krima na ginoun ola etsi kai na min uparxei gurismos?
Δημοσίευση σχολίου
<< Home