"...όμοιο εγώ διαζευκτικό..."

Το αίμα που χάνεις σου κόβει τα πόδια. Το αίμα από το αίμα σου όμως όταν χάνεται σ’ αδειάζει. Οι παράξενες νομοτέλειες σε χτυπάνε στα μούτρα. Τις δέχεσαι, αλλά μετά από τέτοιο χτύπημα το όλο παιχνίδι έγκειται στο να γεννήσεις με κάποιον τρόπο (a.k.a. Θεός) την ενέργεια που θα βάλει πάλι το σκελετό σου στη σωστή διάταξη για να παλέψεις. Όρθιος. Ούτε ταπεινωμένος ούτε αλαζόνας. Αλλά όρθιος. Με δική σου απόφαση και δύναμη.

Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι διάφορα πράγματα, θέλω άλλα τόσα. Ή μάλλον θα ήθελα.
«Πώς να κάνω να βάλω σε κάποια τάξη τους ανονόμαστους πλανήτες και τις εκρήξεις αυτοκτονημένων αστεριών.»
Θα γίνει κι αυτό. Θα κάνουμε τα πάντα, υπόσχομαι.

Εν τω μεταξύ, μια μέρα μετά τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου εμείς γυρεύουμε χημειοθεραπευτικό κέντρο σα ζευγαράκια που ψάχνουν ειδυλλιακό ξενοδοχείο για το μήνα του μέλιτος.

Θέλω τόσο πολύ ένα τσιγάρο.