<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Δευτέρα, Ιουνίου 27, 2005

"...δίχως μια στάλα στοργή..."

Είμαι ένα καθυστερημένο παιδάκι που δεν έχει συνέρθει ακόμη από το σοκ της γέννας του.
Που φοβάται τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τους φόβους του.
Που ντρέπεται που δεν έμαθε να μιλάει για να εξηγεί.
Που δεν ήταν αρκετά μοναχοπαίδι για να μπορεί να γκρινιάζει ακατάπαυστα και όμως όλα να φτιάχνουν μέσα στην αγκαλιά της μάνας του.
Οι νύχτες μου είναι ανώμαλος δρόμος και οι λακκούβες του γεμάτες ελληνικό. Μέτριο, βαρύ και καϊμακλίδικο.
Άμα πονάνε τα πόδια μου, κλείνω τα μάτια.
Αλλά δεν πιάνει πάντα.
Και πάντα φοβάμαι.
Το ξέρω, δεν είμαι εύκολος άνθρωπος.
Αλλά δε με διευκολύνει και κανείς μια στάλα.

13 Comments:

Δευτέρα, Ιουνίου 27, 2005 2:55:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

"Αλλά δε με διευκολύνει και κανείς μια στάλα"

Ωραίο!!! το άλλο με την αρετή που δεν έμαθε να μιλάει, το ξέρεις;










Ερώτηση. Ρητορική. Ακολουθεί μίνι-καύσωνας οσονούπω:


Αν δεν μιλήσεις ΕΣΥ για το πως αισθάνεσαι, τότε ΠΟΙΟΣ θα το κάνει για σένα;

 
Δευτέρα, Ιουνίου 27, 2005 5:41:00 μ.μ., Blogger maya είπε...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
Δευτέρα, Ιουνίου 27, 2005 5:42:00 μ.μ., Blogger maya είπε...

Είναι πιο βολικό κάποιος να καταλαβαίνει χωρίς να χρειάζεται να του πεις, είτε επειδή δεν μπορείς να εξηγήσεις είτε επειδή δεν μπορείς σκέτο. Το ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι πιστεύω είναι ο λόγος που υπάρχει πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις. "πόρτες, πλακωτό και φεύγα" Αρετή μου!! ;)

 
Δευτέρα, Ιουνίου 27, 2005 6:04:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

Τρία πουλάκια κάθονται (δηλαδή σου απάντησα στο μέηλ που έχεις στο προφίλ σου).


(Να επεκτείνουμε αυτή την επικοινωνία, απάντησε με σήματα καπνού, να ανταπαντήσω με μορς και μετά να έχεις την τελευταία κουβέντα με sms).

 
Δευτέρα, Ιουνίου 27, 2005 6:14:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

... Το ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι (που καταλαβαίνουν χωρίς να χρειάζεται να τους πεις) πιστεύω είναι ο λόγος που υπάρχει πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις ...



Ο λόγος που υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις, είναι που υπάρχει αυτή η πεποίθηση ότι ο κόσμος επικοινωνεί τηλεπαθητικά δίχως ν'ανοίξει το στοματάκι του να εκφράσει αυτό που νοιώθει.

Σου υπενθυμίζω ότι από τότε που αρχίσαμε ως ανθρώπινο γένος να κόβουμε τα νύχια μας, δεν μυρίζουν κι όλας.

 
Τρίτη, Ιουνίου 28, 2005 12:17:00 π.μ., Blogger τέλσον είπε...

Μάγια μου... ξέχασες το γκιούλ... μα κανείς δεν παίζει πλέον γκιούλ;;;

 
Τρίτη, Ιουνίου 28, 2005 2:52:00 π.μ., Blogger maya είπε...

Όχι γκιουλ δε ξέρω, άλλα μαθαίνω εύκολα.:)

Όταν λέω "δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι" δεν είναι σαν να λέω "δεν υπάρχουν άντρες πια" ή κάτι τέτοιο! Εννοώ ότι δεν υπάρχουν από συστάσεως ανθρωπινου γένους. Άρα έχουμε πρόβλημα (και φυσικά όχι επειδή είναι αγένεια να μυρίζεις τα νύχια σου!)

Η στρατηγική "λέω αυτό που νιώθω" δεν πιάνει, τα είδαμε τα χαίρια της. Έτσι και αλλιώς όταν το κάνεις σε κατηγορούν για υποκρισία άρα γιατί να κουράζομαι; Γιατί να πρέπει να μιλάμε για αυτά που νιώθουμε;

 
Τρίτη, Ιουνίου 28, 2005 10:10:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

- Η στρατηγική "λέω αυτό που νιώθω" δεν πιάνει, τα είδαμε τα χαίρια της. Έτσι και αλλιώς όταν το κάνεις σε κατηγορούν για υποκρισία άρα γιατί να κουράζομαι; Γιατί να πρέπει να μιλάμε για αυτά που νιώθουμε;
Τάδε έφη Μάγια Μελάγια.




Έχω την αίσθηση, ότι η ζωή δεν είναι μαθηματική επαγωγή.
Το ότι μίλησες μία, δύο, τρεις κλπ και δεν "έπιασε", δε σημαίνει κατ'ανάγκη ότι δε θα "πιάσει" και την τέταρτη φορά.
Και να σου πω και το χειρότερο;
Το σύνηθες, ο κανόνας δηλαδή, είναι να ΜΗ λειτουργεί.
Όμως σιωπώντας ΣΙΓΟΥΡΑ δε θα λειτουργήσει. Καταλαβαίνεις τη διαφορά, ή να κάνω και κακά;

 
Τρίτη, Ιουνίου 28, 2005 2:19:00 μ.μ., Blogger τέλσον είπε...

Συνειδηποποιείς την απογοήτευση όταν κάποιον τον οποίο του ΄χεις την απόλυτη εμπιστοσύνη/άνεση και θεωριτικά σε γνωριζει μέσα έξω δε καταλαβαίναι αυτά που είναι ηλίου φαϊνότερα... Άσε που για να σου πώ και την δική μου γνώμη ένα τέτοιο άτομο θα έπρεπε να σε νιώθει και όταν σιωπείς.


Μην κάνεις κακά, είναι κλειστός ο χώρος και θα μυρίσει...

 
Πέμπτη, Ιουνίου 30, 2005 3:32:00 π.μ., Blogger analogio είπε...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
Πέμπτη, Ιουνίου 30, 2005 3:34:00 π.μ., Blogger maya είπε...

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τζόγος και είναι καλό να παίζεις από τα κερδισμένα ( αν έχεις. αν δεν έχεις;). Το άλλο καλό είναι ότι τα ποτα είναι τζάμπα. Είσαι να κάψουμε εγκεφαλικά κύτταρα;

 
Πέμπτη, Ιουνίου 30, 2005 12:54:00 μ.μ., Blogger τέλσον είπε...

ΣΤΑΝΤΑΡ... όπως λέει και το καρντάσι μου (διάδκτωρας πλέον)

"... όλοι γεννηθήκαμε με τα ίδια εγκεφαλικά κύτταρα, αλλά το ζήτημα είναι πλέον το πόσα θα κάψεις στην πορεία..."

πάμε κόντρες;;;

 
Πέμπτη, Ιουνίου 30, 2005 10:53:00 μ.μ., Blogger Νίνα είπε...

Είμαι σίγουρη ότι τα πιο πολλά εγκεφαλικά κύτταρα τα έχω κάψει εγώ σ'αυτό το blogoΚοσμο!!!
Είμαι κάτοχος ρεκορ Γκίνες...Άλλοι κάνουν 2μερες τηλεμαραθώνιους, και άλλοι τσακίζουν τα cosmopolitan και ta sex on the beach...!!! :-DD!!!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home