"χάιχο, χάιχο..."
Φοβάμαι τα ξυράφια, καλή μου,
όπως ο διάβολος το λιβάνι και το λιβάνι το μπάφο,
όπως το ψάρι τη στεριά και όπως εγώ τη θάλασσα.
Φοβάμαι την καυτή επιβεβαίωση της ρέουσας ζωής κατακόκκινη
και την εξουσία επί του τέλος της σχιζοφρενικά απαστράπτουσα πάνω στην κόψη.
Χρειάζομαι διακοπες.
Από τί, το κερατό μου μέσα, από τι;
4 Comments:
Από τον εγκεφαλικό σου αυνανισμό, honey.
There's an interesting aspect...
ευχαριστούμε που και σήμερα επιλέξατε εμάς για την ενημέρωσή σας...αύριο και πάλι μαζί με το "τρεις κι ο κούκος", γεια σας.
χμ.. τώρα δηλαδή θα πρέπει να κάτσουμε να περιμένουμε και τον κούκο;
διακοπές από τη πόλη, νομίζω πως άνοιξες πολύ τα αυτιά σου και γέμισε το κεφάλι σου ήχους. δώσε και λίγο χρόνο (μην μου πεις ότι δίνει γιατί ξέρω καλύτερα)
Mono ke mono pou eida logia apo pessoa ke lorca sto idio blog, exo ginei monimi sta meri sas idi,
filikous xeretismous
E.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home