"...μέσα από τα μαύρα δίχτυα..."

Πρόβα φεγγαριού με μωβ 0,7mm μύτη που γρατσουνάει. Οξύμωρες πρόβες και ανορθόδοξα μήκη κύματος που μπλέκονται όπως η σελήνη με τον ήλιο. Σχήματα φαινομενικά προκαθορισμένα προοδευτικά ξεχειλώνουν. Κίτρινο- μωβ και κόκκινο της καύσης. Ανοιξιάτικα ψυχρά τίποτα φλυαρούν χωρίς να αγγίζουν. Παραμονεύουν. Δεν παραμονεύουν, στρατοπεδεύουν, εμπερικλείουν το ζωτικό αέριο μίγμα, επικάθονται στις εξόδους, το στέρνο, τους αστραγάλους. Θέλω και πρέπει σύμμαχοι, πανομοιότυποι σκοτώνουν παρέα, στοχεύουν από την ίδια γραμμή, προς ίδιες κατευθύνσεις. Ξοδεύουν αέρα. Δεν ανασαίνεις σωστά. Το πάπλωμα που δε σκεπάζει ξεμπροστιάζει, δε μεριμνά, καρφώνει αδίστακτα.

Τα ρεαλιστικά περιθώρια βελτίωσής σου το συγκεκριμένο t ρίχνουν τη θεωρία στα χάπια. Λυπάμαι, χάσατε, προσπαθήστε ξανά.