<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Πέμπτη, Απριλίου 06, 2006

03:23 π.μ.

Αυτή την ώρα κλείνω τα πατζούρια . Αυτή την ώρα η πόλη ανασαίνει αβίαστα στο κομμάτι της πόλης όπου κατοικώ. Κανένας θόρυβος δεν υπερκαλύπτει την ανάσα της. Κάθε φορά που κλείνω τα πατζούρια αναλογίζομαι ότι η μόνη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που κοιτάν ψηλά και τους άλλους, που κολλάν το βλέμμα στα παπούτσια του πλήθους, είναι ένα παράθυρο· που άλλοτε βλέπει ουρανό ή θάλασσα ή δάσος ή έστω ταράτσες κι άλλοτε πάλι ανοίγει σε τοίχο, σε ακάλυπτο 1,5x1,5. Κάθε φορά το σκέφτομαι. Ένα παράθυρο με θέα ή χωρίς. Οι άνθρωποι που δυσανασχετούν στη θέα των πολυκατοικιών που αραδιάζονται στη σειρά κατά μήκος της τροχιάς του ηλεκτρικού κάπου εκεί στον Περισσό και που τα βάζουν με τις ξεβαμμένες τέντες τους δεν ξέρουν τι θα πει παράθυρο χωρίς θέα. Το υποψιάζονται ίσως, μπορεί κιόλας να το γνώρισαν συγκυριακά και να το λησμόνησαν, πάντως δεν το ξέρουν. Όμως κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και γέρασαν σε σπίτια με παράθυρα δίχως θέα. Αυτή η σκέψη με επισκέπτεται κάθε βράδυ. Πιπιλίζω στο νου την ιδέα ότι «καθένας εισπράττει εκείνο ακριβώς που το ανήκει». Αυτό σημαίνει ότι σε κάποιους ανήκει ένα παράθυρο που βλέπει στο λιμάνι των Χανίων και σε κάποιος άλλους ένα παράθυρο που ανοίγει σε ακάλυπτο στο Μεταξουργείο. Μια εμμονή πολύ έντονα φορτισμένη συναισθηματικά παρενοχλεί τη σιγή της νύχτας.

Δες, έστωσαν 2 άνθρωποι Α & Β. Ο Α εισπνέει αέρα από την ατμόσφαιρα και ο Β ανασαίνει το διοξείδιο που ο Α εκπνέει. Ο Β θα ζήσει? Δε θα ζήσει.

3 Comments:

Πέμπτη, Απριλίου 06, 2006 9:49:00 μ.μ., Blogger Λύσιππος είπε...

3:23 πμ

Την ίδια ακριβώς ώρα που κλείνεις τα πατζούρια...

...κάποιος περνάει με κόκκινο την Κατεχάκη.

...ένα ζευγάρι κάνει έρωτα

...ένα όνειρο χαιδεύει τον εγκέφαλο ενός μεσήλικα

...ένας άλλος ανοίγει τα πατζούρια, χιλιόμετρα μακρυά.

 
Παρασκευή, Απριλίου 07, 2006 2:44:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή μου,
μακάρι να είναι όπως τα λές.Να παίρνει κανείς αυτό που του ανήκει.Τίποτα λιγότερο.Τίποτα περισσότερο.Παρόλα αυτά,έχω μια υποψία εδώ και καιρό οτι τελικά ο καθένας παίρνει εκείνο που διαπραγματεύεται.Τέλος,δεν έχει σημασία ποιό παράθυρο ανήκει στον καθένα,αλλά ποιός είναι αυτός που ανήκει στο παράθυρο.

Φιλικά:)

υγ:"Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας",κι ας ανοίγουν σε ακάλυπτο στο Μεταξουργείο;)

 
Κυριακή, Απριλίου 09, 2006 12:02:00 π.μ., Blogger PsyxiatroZ είπε...

Σημ1: Κανένας δεν θα ζήσει...
Σημ2: ο Β θα εκτιμήσει αφάνταστα το παράθυρο με θέα και παράλληλα θα μπορεί να ζει χωρίς αυτό ενώ ο Α δεν θα κάνει τίποτα από τα δύο.
Σημ3: όταν ο Β τα πάρει στο κρανίο θα φτιάξει ένα παράθυρο με θέα όλο τον ουράνιο θόλο, ενώ ο Α δεν θα μπορεί να σκεφτεί ούτε έναν λόγο για να γίνει κάτι τέτοιο.
Σημ4: υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε σε παγκάκια. Δεν έχουν τίποτα να τους κρύψει την θέα. Ούτε ακάλυπτο, ούτε κλειστά παράθυρα. Ζούνε με ένα κομμάτι ψωμί και ένα ποτηράκι κρασί. Κι όταν ακούσουν μια καλή κουβέντα από το στόμα σου γίνοντε τόσο ευτυχισμένοι που ποτέ κανείς από μας δεν θα γίνει.
Σημ5. Άσε που κάποιοι ψάχνουν θέα στα παράθυρα του λειτουργικού τους.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home