<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://draft.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

Δευτέρα, Απριλίου 03, 2006

"...χτυπάνε κάτω με μανία την ουρά τους..."

Η Αλίκη γέλασε: "Δεν αξίζει να προσπαθήσουμε", είπε, "κανένας δεν μπορεί να πιστέψει πράγματα που είναι αδύνατο να συμβούν".
"Τολμώ να πω πως δεν εξασκήθηκες αρκετά", είπε η Βασίλισσα.
"Όταν ήμουν στην ηλικία σου, πάντα το έκανα για μισή ώρα κάθε μέρα. Μερικές φορές πίστευα ότι μπορούν να συμβούν έξι απίθανα πράγματα πριν πάρω πρωινό".

Lewis Carol, Through the Looking Glass

__________
υ.γ.: απόψε λέω να μη βγω

απόŒ: Areth @ 4/03/2006 02:19:00 π.μ.   4 σχόλια

4 Comments:

Δευτέρα, Απριλίου 03, 2006 2:47:00 π.μ., Blogger άρχοντας Κώστας είπε...

...θα ονειρευτώ πως ταξιδεύω ένα πρωί είμαι μαζί σου.

Μελαγχολικά όμορφο και όμορφα μελαγχολικό ε; μου έκανε παρέα στον θάλαμο στο στρατό όταν σβήναν τα φώτα.
Καλή εβδομάδα.

 
Δευτέρα, Απριλίου 03, 2006 12:43:00 μ.μ., Blogger Unknown είπε...

Και περισσότερα από έξι μπορώ να σου πώ...

 
Δευτέρα, Απριλίου 03, 2006 6:06:00 μ.μ., Blogger Areth είπε...

Κώστα, εγώ ήμουν σφόδρα ερωτευμένη με το παιδάκι που μου 'χε γράψει σε κασετούλα το δίσκο . Την είχε δει πολύ αλτερνατιβ ροκάς και μου 'κανε το βαρύ πεπόνι. Για μια εποχή που για μένα υπήρχε μόνο η Χαρούλα ήταν μια κάποια υπέρβασις...:). Εν τέλει, μου 'μεινε ο δίσκος.
Darthiir, έχεις δίκιο, και περισσότερα από έξι φυσικά, είναι καθαρά θέμα εξάσκησης, συνειδητής ή όχι...

 
Τρίτη, Απριλίου 04, 2006 10:58:00 π.μ., Blogger Areth είπε...

Επ'αυτού δηλώνα παντελή (και κώστα και δημήτρη) άγνοια. Ίσως να έχετε δίκιο και πάλι όλα είναι σχετικά.
Ωστόσο, στο μυαλό ενός ανθρώπου χωράνε πολλά απίθανα πράγματα...αθεράπευτα πολλά θα έλεγα...:)
Καλημέρα σας.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home