Les soucis graves
“Πρέπει να διαλέξω τι απεχθάνομαι – ή το όνειρο, που η ευφυΐα μου μισεί, ή τη δράση, που η ευαισθησία μου αποστρέφεται. Ή τη δράση για την οποία δε γεννήθηκα, ή το όνειρο για το οποίο κανείς δε γεννήθηκε.” F. P.
“Πρέπει να διαλέξω τι απεχθάνομαι – ή το όνειρο, που η ευφυΐα μου μισεί, ή τη δράση, που η ευαισθησία μου αποστρέφεται. Ή τη δράση για την οποία δε γεννήθηκα, ή το όνειρο για το οποίο κανείς δε γεννήθηκε.” F. P.
9 Comments:
Αυτό πια σήμερα δεν ήταν ποστ, ήταν ο... Κήπος της Εδέμ, αυτοπροσώπως!!! Κι η Μόρφω, μια πρόγευση Αθανασίας κι Αιωνιότητας σε μια μέρα (κατά σύμπτωση, Πέμπτη), για να παραφράσω τον τίτλο της ταινίας του Θ. Αγγελόπουλου με την υπέροχη μουσική της Ελ. Καρα'ί'νδρου... Θα ψάξω να βρω τη διασκευή του ''Ομπλίβιον'' με την Αλίκη Καγιαλόγλου και την ''Ορχήστρα των Χρωμάτων'', παρακαλώ!, σε μια έκδοση, που κυκλοφόρησε με τη χορηγία του Υπ. Πολιτισμού -πώς το πάθανε;-, αν δε μ' απατάει η μνήμη μου, δηλαδή...
Όμορφο... κονάκι το ημερολόγιό σου! Ευχαριστούμε για τα κεράσματα, επ' ουδενί θα φανούμε ακατάδεχτοι και επιφυλασσόμεθα προς ανάλογο αντιχάρισμα!
Υ.Γ.: Πόσο λατρεύω αυτό το παιχνίδι με τις (από)κρυφές συνδέσεις... (Σάκης)
...τι επιλεκτική που ναι η λήθη σου...
quel domage,
quel domage.
ασφαλώς
:)
...εγώ είμαι ο καθρέφτης
δεν είναι δύσκολο να θυμάσαι λοιπόν.
bye
π.
Είναι δύσκολο.
Και εσύ δεν είσαι ο καθρέφτης. Είσαι π. Δηλαδή εκατόν ογδόντα μοίρες. Ή ακόμη χειρότερα τρία και δεκατέσσερα. π.
συνέχεια διαλόγου τα λόγια, εξ ου και τα ιτάλικς, καμία διάθεση αλλαζονιας, τελευταιο πράμα που με διακρίνει, το θέμα ήταν αλλού, αλλού απ' την αρχή,επηρρεαστηκα από χαρά της μέρας, λάθος να μπω, σβήσε τα, ξέχασέ τα, ό,τι μπορείς τέλος πάντων.π.
Το κατάλαβα το ύφος, δεν παρανόησα τίποτα.
Άμα επηρεαστήκατε από τη χαρά της μέρας, πώς να πειράξει που είστε π.? [π.? ]
Καλό πρωί σε εκείνους που παρασύρθηκαν από τη χαρά της μέρας λοιπόν.
@->--
Σάκη, οι συνειρμοί σου είναι υπερσουρεαλιστικοί, αλλά, άμα τη βρεις την Καγιαλόγλου, τη θέλω.:Ρ
Υπερ-σουρρεαλιστικοί; Ωχ, αλήθεια; Λες, να μην τ' αφήσω έτσι αυτό, ε; Να το κοιτάξω; Ε, καλά, αφού το λες εσύ, κάτι παραπάνω θα ξέρεις... :-) Ακόμα την αναζητώ απεγνωσμένα (την Αλίκη)... Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ, σε ποιόν χρησιδάνεισα τον δίσκο και δε μου τον επέστρεψε ποτέ... Λες να τον απέκτησε πια λόγω χρησικτησίας; Θα σε κρατήσω ενήμερη, πάντως... Άσε, δε, που νομίζω, ότι ακκορντεόν -ή, μήπως, μπαντονεόν; Θα σε γελάσω...- παίζει ο Χρήστος ο Ζερμπίνος... Πάντως -άσχετο-, άτιμο πράμα η μνήμη: να θυμάμαι ( ; ) τον Ζερμπίνο και να ξεχνώ σε ποιόν δάνεισα το ψηφιακό αποτύπωμα της μαγείας του...
Υ.Γ.: Μιας κι ο λόγος για υπερρεαλιστικούς συνειρμούς, το ''κονάκι'' μ' έναν αναγραμματισμό μεταβάλλεται θαυματουργικά σε ''κονιάκ''!!! Εις υγείαν!!! :-)
(Σάκης)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home