"...εσύ να πίνεις το κρασί κι εγώ να πλέω μέσα..."
από: Areth @ 1/17/2007 07:23:00 μ.μ.
10
σχόλια
Les soucis graves
“Πρέπει να διαλέξω τι απεχθάνομαι – ή το όνειρο, που η ευφυΐα μου μισεί, ή τη δράση, που η ευαισθησία μου αποστρέφεται. Ή τη δράση για την οποία δε γεννήθηκα, ή το όνειρο για το οποίο κανείς δε γεννήθηκε.” F. P.
Τετάρτη, Ιανουαρίου 17, 2007
παλιά γραφτά
- "...ένα ποτήρι στο πάνω πάνω ράφι που δε φτάνω."
- "...με το βλέμμα που σβήνει..."
- "...without dance is a revolution not worth having...
- "ήταν ζήτημα απόστασης...
- "O τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει...
- "...χωρίς εμένα..."
- "από τότε που ήρθαμε εδώ πέρα η ζωή μου περιτριγυρ...
- "...εγώ κι ο ταχυδρόμος..."
- "ίσιο βήμα, ίσιο γαζί..."
- "...so fucking cold..."
10 Comments:
Ω, ρε μάνα μου, τραγούδι!!!
Τι είναι, Μάνη;
Ήπειρος.
Κάτι θείτσες (sic) από την Άνω Δερόπολη, έρχονται το άλλο Σάββατο για μια παράσταση στην Άλλη Όχθη...
Δεν έχω λόγια, ειλικρινά.
Εμ, χωρίς παρεξήγηση, αλλά νομίζω ότι μπορείς μόνο να σύρεις κάποιον που σε έβλαψε στο παρελθόν.
Εμένα τουλάχιστον μου προκαλούν πονοκέφαλο μετά από κάποιες ώρες (sic)!
χμ..δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ θα ηθελα να σειρεις και εμενα να ακουσουμε πατριδα.
δυστυχως το αλλο σαββατο θα περναω τις τελευταιες μερες του μαρτυριου μου.
θα περιμενω ομως λεπτομεριες ε..και αν σου ειναι ευκολο ηχιτικες λεπτομεριες (sic).
συγγνωμη για τα ορθογραφικα. ειναι αργα και εχω παραδωσει πνευμα :(
θα φώναζα, εμένα...εμένα αλλά άντε στο διάτανο πρωινιάτικα... το κάνεις επίτηδες ρε για να μου την σπάσεις;;;
:ο(
να μου στείλεις στιγμιότυπα....
ttallou μου,
γι'αυτή τη μουσική έχω την αίσθηση ότι είτε σ'αρέσει είτε δε σ'αρέσει, κάτι μεσαίο είναι καθαρά ανοχή αποκτειθείσα λόγω εκπαίδευσης του αυτιού, σε καταλαβαίνω απόλυτα, έχω σύρει σε ολόκληρη συναυλία άνθρωπο που ακούει ambient metal και για κάποιο λόγο -αγνωστο-μου μιλά ακόμη:)ένιωσα φριχτά, έχεις δίκιο.
κυρα-δασκάλα,
μη στεναχωριέσαι, το καλοκαίρι θα πάρουμε τα βουνά και θα τραγουδαμε τρώγοντας και πίνοντας ίσαμε το πρωί:)
τέλσον,
εσένα ποιος σου είπε να αφήσεις τον ωραίο σου πλάτανο;δεν το λέω επίτηδες, αλλά ξέρεις ότι αυτά τα ζεις μόνο από μέσα;)
Μόλις πρωτοδιάβασα το ποστ, ένα μεταφυσικό ρίγος διαπέρασε τη ραχοκοκκαλιά μου... Και, δε σου κρύβω, πως το σμπαραλιασμένο μου μυαλό, μετανάστευσε για λίγο στη ''Μικρή Ραλλού'': ''[...] Κι ο Χάροντας σα φίδι/ τραβάει την κοπελιά/ σ' αγύριστο ταξίδι,/ σ' ανήλιαγη σπηλιά. [...]''... Ύστερα, όμως, ανατρέχοντας στα λινκάκια, ήρθα κάπως στα συγκαλά μου... :-)
Υ.Γ.: Μα, τέλος πάντων, να μη βρεθεί ούτε ένας να σου υποσχεθεί, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του, πως θα σ' ακολουθούσε και μέχρι την Κόλαση; :-)
Σάκης, από πάνω...
δεν πήγα, Σάκη..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home