<![CDATA[
<body><script type="text/javascript">
function setAttributeOnload(object, attribute, val) {
if(window.addEventListener) {
window.addEventListener('load',
function(){ object[attribute] = val; }, false);
} else {
window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; });
}
}
</script>
<div id="navbar-iframe-container"></div>
<script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script>
<script type="text/javascript">
gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() {
if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) {
gapi.iframes.getContext().openChild({
url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843',
where: document.getElementById("navbar-iframe-container"),
id: "navbar-iframe",
messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER,
messageHandlers: {
'blogger-ping': function() {}
}
});
}
});
</script>
]]>
"τί έμαθε ο καθένας μας από τις απώλειές του..."
Τα περισσότερα από τα βιβλία που αγάπησα και δεν μπόρεσα ούτε για λίγο να αφήσω άλλον να απλώσει χέρι πάνω τους, προτού τα κάμω δικά μου, ήταν εκείνα που μου χαρίστηκαν. Και μάλιστα από χέρια με τόση αγάπη.
Αλλά μ'αυτό εδώ δε θα ξεμπερδέψουμε τόσο εύκολα.
Σχέση πάθους, έντονη...άγρια...με γυροφέρνει και το γυροφέρνω, πόλεμος, οξύς εσωτερικός βρασμός, οικειοθελής βιασμός των προσωπικών στεγανών, φορτίο ασκεί εσωτερική πίεση που σωρεύεται στις φλέβες των μελών, στο στομάχι. Η ζωή από μέσα.
Κάπου στη σελίδα 129 καταφέρνεις να χτυπήσεις με βία τη σιωπή μ' ένα φωναχτό κλάμμα, μα ο κόμπος δε λύνεται.
Δεν μπορώ τίποτε άλλο να πω. Με κατατρώει. Ακόμα. Τωρα.
Ίσως άλλη ώρα να αξιωθώ.
υ.γ.: Αργύρη, ευχαριστώ.
1 Comments:
Koινότυπο μεν, καθησυχαστικό δε:
"Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά, τα χρόνια μένουν άδεια" - από τα χείλη του Σωκράτη.
Και δε λες "πάλι καλά" ...
- Μερσώ Μερσίδης.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home