..μια κούκλα από χαρτί...
Σήμερα δεν είχα πού να μιλήσω.
Είπα να σηκώσω το τηλέφωνο. Το σήκωσα.
Είπα να χαμηλώσω τα μούτρα, να καθρεφτίσω πάνω τους τη θλίψη, να'ρθει κάποιος να μου πει έναν καλό λόγο. Δεν ήρθε.
Ζήτησα τη ζεστασιά του σπιτιού.Δεν τη βρήκα. Δε μίλησα.
Μεγάλωσαν κι άλλο όλα μέσα μου, μεγάλωσαν μπλεγμένα, καθώς ήσαν, να μ'αποδείξουν πως πάντα μπορούν κι άλλο να μπλεχτούν, πως πάντα μπορούν κι άλλο να μεγαλώνουν εις βάρος σου , εφ' όσον τους το επιτρέπεις.
Καμμιά κίνηση. Από μέσα είτε απ' έξω.
Σύμβαση αορίστου χρόνου με το μαύρο.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home