τότε τί κρίμα...!
Νερό η ατμόσφαιρα, κολυμπάς στον αέρα, αναπνέεις το νερό.
Κάτι ταλαίπωροι άνθρωποι,
αχάριστοι από αδράνεια και συγκυρία,
κενοί από όνειρα και φιλοδοξίες,
που δε βλέπουν ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο κανένα άλλο χρώμα από το γκρίζο,
υπογράφουν σύμβαση να μη χωρέσουν ποτέ πουθενά.
Σταμάτησα να σκέφτομαι για το νόημα της ζωής και για όσα πόθησα
για να πω τον εξευτελισμό της κι εκείνα που μου έλειψαν.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home