<![CDATA[
<body><script type="text/javascript">
function setAttributeOnload(object, attribute, val) {
if(window.addEventListener) {
window.addEventListener('load',
function(){ object[attribute] = val; }, false);
} else {
window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; });
}
}
</script>
<div id="navbar-iframe-container"></div>
<script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script>
<script type="text/javascript">
gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() {
if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) {
gapi.iframes.getContext().openChild({
url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843',
where: document.getElementById("navbar-iframe-container"),
id: "navbar-iframe"
});
}
});
</script>
]]>
Με μαύρες λεπτές κάλτσες, ασπρόμαυρη καρώ φούστα και μαύρο βε πουλόβερ με φόντο χλωμό από αυπνία ταίριαζε κόκκινο στα χείλη. Δεν προέκυψε. Μόνον ένα πεθαμένο, μάλλον αταίριαστο κοραλί.
Γράψε λάθος. Δεν ακούουν όλοι οι ταξιτζήδες τα χαράματα Καζαντζίδη, ακούει κι ένας στους τόσους Μαζωνάκη.
Η Αθήνα τη νύχτα σου θυμίζει ότι ζεις. Είναι η ίδια ακριβώς πόλη που την ημέρα σε κάνει να αναρωτιέσαι αν στ' αλήθεια ζεις .Τις τελευταίες νύχτες έτυχε να παρατηρήσω τον ουρανό της. Φωτεινός. Αναπάντεχα. Άσπρα σύννεφα ανακλούν τα φώτα αυτού του θεάτρου.
Και το θερμόμετρο στο ταξί δείχνει 18 βαθμούς. Επιτέλους. Καιρός καλός για να κρυφτούμε.
6 Comments:
Συγνώμη αγαπητή αλλά γι' αυτό το "μαύρες λεπτές κάλτσες, ασπρόμαυρη καρώ φούστα και μαύρο βε πουλόβερ" ρωτήσατε κάποιον στυλίστα, κάποιον μόδιστρο, κάποιον image maker βρε αδερφέ; Πως τολμάτε στις μέρες μας όπου κυριαρχεί η δικτατορία την εικόνας και του life style, εσείς να αυτοσχεδιάζετε όσον αφορά το ντύσιμό σας. Οι τόσοι επαγγελματίες που πια έχουν γίνει περισσότεροι (μάλλον περισσότερες) κι απ' τους ταξιτζήδες (που χάλασαν κι αυτοί, άκου Μαζωνάκη!), τι θα κάνουν; Θα πεινάσουν;
Όσον αφορά τον ουρανό θα προτιμούσα να βλέπω τα αστέρια που μου 'χουν λείψει, αντί γι' αυτό το φωτεινό πέπλο μου μας έχει σκεπάσει.
Εξαιρετικό το γράψιμό σας και το blog σας κατά συνέπεια.
varometro
http://blog.varometro.net
Οφείλω να ομολογήσω πως οι ενδυματολογικές παρεμβάσεις δεν οφείλονται σε εμένα, αλλά στην καλλιτεχνική επιμέλεια του καταξιωμένου πλέον image maker που με καθοθηγεί σε όλα τα σοβαρά εικαστικά μου βήματα....put rhe blame on him.
Κατά τα άλλα...σε ποιον δε λείψανε τα αστέρια των θαλασσινών αύγουστων φθινόπωρο καιρό στην πρωτεύουσα....;
υ.γ.: μας τιμάτε..:)
Κι εμένα με τιμά η ανωτέρω αναφορά αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι σε σχέση με τον τίτλο της σύνδεσης:
"οι καμπύλες γραμμες πρέπει να γινουν ευθείες"
Θέλω να δηλώσω δημοσίως και ευθαρσώς ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις καμπύλες... :)
"Και το θερμόμετρο στο ταξί δείχνει 18 βαθμούς. Επιτέλους. Καιρός καλός για να κρυφτούμε."
Επιτέλους, πράγματι.
Και πάνω που ετοιμαζόμουν να σχολιάσω το μουντό της μέρας, ο ήλιος ξεπροβάλλει απο τα σύννεφα, στο παράθυρο του γραφείου μου.
Δεν θα μου δώσει ουτε καν την ευκαιρία να μελαγχολήσω ρε γαμώτι.
Δεν θέλω να υποτιμήσω της ικανότητες του κυρίου Taflinel, αλλά μήπως θα έπρεπε να σκεφθείτε την περίπτωση του κου. Χατζηστεφάνου (του fame story ντε!) ο οποίος έχει μείνει και άνεργος ο άνθρωπος;
Υ.Γ. Η τιμή είναι δική μου.
varometro
http://blog.varometro.net
Οι ευκαιρίες είναι όλες εμπρός μας, αγαπητέ μας Αρκούδε...
Γνωρίζω πως το πετρέλαιο πληρώνεται χρυσά φέτο, μα δεν μπορώ να μην πετάω τη σκούφια μου που κατεβάσαμε τα μάλλινα...να με συμπαθάτε...:^)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home