"...με συμφέρει."
προασπίζεσαι την ακεραιότητα του περιβλήματός σου με προσχήματα θλιβερά αστεία
κινήσεις κομπιασμένες με το δισταγμό της επίγνωσης του ανώφελου
και τον παγερό ρυθμό της επιταγής χωρίς αντίκρυσμα
με τις τύψεις της θάλασσας για το κουτσό τίποτα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του έρωτα
αλλά τέτοιος ήλιος δε βγαίνει,
γιατί ο ήλιος σε γυρεύει αρτιμελή,
όταν σε λούζει να μη θες στήριγμα προεξοφλημένες εξασφαλίσεις
κι εσύ έχεις ένα ανάπηρο κενό να περιδινείται ιλιγγιωδώς εντός σου και μια φωτοευαίσθητη προμετωπίδα από δυνατότητα αγάπης στο στήθος
κι αυτόν τον ήλιο που σου καίει τις ασφάλειες και τις ανασφάλειες
δεν έχεις τί να τον κάνεις.
2 Comments:
που μένεις στο τραπέζι και παίζεις με τ' αλάτι..
Ἡ νύχτα μὲ συμφέρει
Πράγματι ἡ νύχτα μὲ συμφέρει.
Πρῶτα-πρῶτα ἐλαττώνει τὶς φιλοδοξίες· ὕστερα
διορθώνει τὶς σκέψεις· ἔπειτα
συμμαζώνει τὴ θλίψη καὶ τὴν κάνει ὑποφερτότερη
τὴ σιωπὴ μὲ σέβας ἀνατέμνει·
ἐξαίρει τὴν ὄσφρηση μὰ προπάντων ἡ νύχτα περιζώνει.
Νίκος Καρούζος
Δημοσίευση σχολίου
<< Home