<![CDATA[
<body><script type="text/javascript">
function setAttributeOnload(object, attribute, val) {
if(window.addEventListener) {
window.addEventListener('load',
function(){ object[attribute] = val; }, false);
} else {
window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; });
}
}
</script>
<div id="navbar-iframe-container"></div>
<script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script>
<script type="text/javascript">
gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() {
if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) {
gapi.iframes.getContext().openChild({
url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6653848\x26blogName\x3dLes+soucis+graves\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://lessoucisgraves.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3del\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://lessoucisgraves.blogspot.com/\x26vt\x3d-8907436917196501843',
where: document.getElementById("navbar-iframe-container"),
id: "navbar-iframe"
});
}
});
</script>
]]>
"η νύχτα κόβει με το σουγιά της μικρά κομμάτια τ'όνειρο."
Κι έτσι στητός μου φαίνουσουν του κόσμου όλου πατέραςκαι πάλι τόσο ανάλαφρος σα φως και σαν αγέρας.Κι έτσι, πάει κι έλα η όψη σου, μια φως μια σκιά, καλέ μουμ' ίσκιωνε και με φώτιζε σα διάνεμα τ' ανέμου.
Γ. Ρίτσος,
Επιτάφιος, 1936
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home