χωρίς φτερά; χωρίς αποσκευές;

Το γαριφαλάκι μου είχε αμέτρητα μπουμπούκια. Το φωτογράφιζα ξανά και ξανά, ανίκανη να πιστέψω στα μάτια μου. Άνθιζε βδομάδες ολόκληρες και μοσχοβολούσε. Έπειτα για λίγο δεν άνθισε. Ύστερα άρχισε να ξεραίνει τα μπουμπούκια του και να τα ρίχνει στο χώμα. Του έδωσα μια περίοδο χάριτος, αλλά μάταια. Πήρα να τα κόβω, σκέφτηκα να το ελαφρώσω, έτσι δεν κάνουν οι κηπουροι; Άφησα λίγα μόνο, να του δώσω μια ευκαιρία να επικεντρωθεί σε αυτά, σα να του ‘πεσαν πολλά όλα εκείνα τα μπουμπούκια με τα οποία ήρθε ντοπαρισμένο από το φυτώριο όπου γεννήθηκε. Εδώ μάλλον δε θα τα ανθίζει όλα αυτά. Θα πρέπει να μάθει πόσα μπορεί να ανθίζει. Ας είμαστε ρεαλιστές. Μη θαρρείτε όμως ότι κι ο κηπουρός απολαμβάνει αυτή τη δουλειά, ότι τάχα δεν τη νιώθει κι αυτός κανονικό ακρωτηριασμό, ότι δεν αναρωτιέται αν έκανε ό, τι έπρεπε προτού πάρει την απόφαση.