"Τη θάλασσα, τη θάλασσα ποιός θα μπορέσει να την εξαντλήσει;"

What are the roots that clutch, what branches grow
Out of this stony rubbish? Son of man,
You cannot say, or guess, for you know only
A heap of broken images, where the sun beats,
And the dead tree gives no shelter, the cricket no relief,
And the dry stone no sound of water. Only
There is shadow under this red rock
(Come in under the shadow of this red rock),
And I will show you something different from either
Your shadow at morning striding behind you
Or your shadow at evening rising to meet you;
I will show you fear in a handful of dust.
[Frisch weht der Wind
Der heimat zu
Mein Irisch kind,
Wo weilest du?]*
'You gave me hyacinths first a year ago;
'They called me the hyacinth girl.'
-Yet when we came back, late, from the hyacinth garden,
Your arms full, and your hair wet, I could not
Speak, and my eyes failed, I was neither
Living nor dead, and I knew nothing,
Looking into the heart of light, the silence.
Oed' und leer das Meer.**

T. S. Elliot, The Waste Land

*:fresh blows the breeze from the homeland,my Irish child, why do you wait?
**:waste and empty is the sea.

"what's so amazing about really deep thoughts..."

"αυτό το πάρτυ ήταν μια αποτυχία...."

Το χτυπημένο σώμα παγώνει πεδίο τέως παιδικής χαράς. Μνήμες βανδαλιστικών τάσεων ιδεατής βαριοπούλας εντός της στερνικής χώρας. Πολύς ήλιος για ένα άτυχο, ασπρόμαυρο τετρακοσσάρι τέλη απρίλη, παραμονές μεγαλοβδόμαδου, ενενηνταδύο ευρώ για χώμα. Κάνουλες ανοίγουν προς περαιτέρω πλήρωση ή εκκένωση, ποιος ξέρει, πάντως αυθόρμητα, την ώρα εκείνη που οι δυο ανισομεγέθεις ακτίνες του φωτεινού δίσκου δείχνουν ακριβώς στ’ αστέρια. Όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού, ενικός αριθμός. Σσς…

Τα τσουρέκια θέλουν ταπεινοφροσύνη και αφοσίωση, η Μεγάλη Πέμπτη μαύρο κερί, οι σχέσεις των ανθρώπων να μιλάμε, η αγάπη καμιά φορά σιωπή. Μεγάλο Σάββατο ο Τόλης κλειστός, ο Ιπποκράτης το ίδιο, γνωστή μπλόγκερ χέρι χέρι με νεαρό άνδρα στη Θεμιστοκλέους, η Αθήνα στενεύει.
Ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους τη σύμπνοια με τη σιωπή τους, γαμώ το κέρατό μου.
Παροπλισμένη. Σταθμός πρώτος: Ελευσίνα.